Bebloemd

“Bloemen zijn emotie, de uiterlijke bloesem van een innerlijk gemoed. Een geste, uit
vriendschap of liefde, trots of een laatste gebaar. Het zwaard van een gentleman,
doorklievend onzekerheid en voorbijgestreefde trots. Bloemen maken gelukkig, van een opgetrokken wenkbrauw, een omhoog krullende mondhoek. Ze zorgen voor doorbraak van ruzie naar geluk, weerspiegelen liefde, respect en schoonheid, maar zijn ook levend, kwetsbaar en teer. Bloemen zijn niet alleen voor mensen, maar ook als mensen en zorgen voor hartvervulling bij zowel gever als ontvanger. Bloemen zijn van alles, maar nooit niets, nooit leeg, nooit zonder kleur en altijd persoonlijk.”

 

 

De liefde voor bloemen werd me met de paplepel ingegeven. Als klein meisje liep ik altijd al met armen vol met bloemen, geplukt langs de dijk. Veldbloemen waren in mijn ogen het allermooist, evenals de lathyrus gezaaid langs een rekje op opa's land. Mijn vader was  bloemist en toen ik opgroeide was ik veelvuldig in de binderij te vinden. Altijd in de weer met overgebleven bloemetjes. Naarmate ik ouder werd leerde ik dat bloemen een beleving zijn, een emotie losmaken, een gevoel weerspiegelen. Ik streef er naar dat gevoel in ieder bloemwerk weer weer te geven.